Tie nu ti’e dor?

Mi’e dor de clipele in care,

Pe tine te’asteptam

Privind usor in zare,

Cu capul rezemat de geam…

Mi’e dor de voceata albastra,

Cand imi spuneai usor

Cu glas de pasare maiastra

Ca de mine iti e dor…

Mi’e dor de ochii tai senini si fragezi

Precum cristalele de ametist,

Atat de dulci, pustii si calzi,

Si cu un aer extremist.

 Mi’e dor de sufletul tau alb

Si pur ca floarea de cires,

Mi’e dor de spiritul tau calm

Si straveziu, de fildes

 Si ma intreb atat  de des

Uitandu’ma pe’acelasi geam

Privind  mult timp privelistea de ses…

De fapt, mereu ma intrebam…

Stii… Tie niciodata  nu ti’e dor?

De mine sau de noi?

Nu te’ai gandit ce’ai face dac’ar fi sa mor?

Sau ce’a ramas din noptile in doi?

Si nu te’ai intrebat nici dac’am plans?

Nici cat am plans, iubire?

Stii… Tie niciodata nu ti’e dor?

Chiar nu ti’e dor de mine?